Tüm beyazlr sayfa, sayfalr bir sözdn ibaret. Ben seni sevgili bildim. Ben seni kendim bildim.Ve seni HAYAT bildim.Yaşadıkça benle yaşayacak kadar sonsuz.Nefes aldıkça benle büyüyecek kadar bana elzem.
Yürüdüğüm her yolun senle olduğunu bilerek başladım yolculuklara. Nice gözü yaşlı, isyankar bulutlara yataklk ettim ama yinede buğulanmadı gözlerim.Senden geliyor diye yaşadım, kabullendim ve özledim.
Ben âhî değilim ki ahrette olsun gözüm,Ben sufî değilimki sohbette olsun gözüm,Cananda can bulan aşkîdir benim özüm,Ne ahret ne de sohbet gerek aşkî olana.Zülfünden bir tel gerek nâr-ı aşkta yanana.
Bu gece hırcın kalemim; kendimde, iki canımda, acıyan her yaramda kan akıttığım, tuz gezdirdiğim suretimdir bu gece. Ziyası yok hiçbir nesnenin, öznenin! Zifiri karanlıklarda tüm benliğim...
.....Ne gayretkeş olmalı, ne avareNe altını olmalı sükutun, ne gümüşü kelamınNe ahiretlik olmalı, ne dünyalıHer şeyin fazlası zararSoluğun bile….
Vakitlerden ayaz,yüreğimin en derininde bir sızı..Sessizliğimin çığlığı vuruyor yüreğimin en tenha kıyılarına..Üşüyor kalemimin ucu..Düşmüyor, akmıyor tek bir satır çığlığımdan dizelere...
Elveda derken benliğime çıkıverdi çocukluğum en asi halimle karşıma; kopamadım ruhumdan, büyümek arzusu gecelerimde kaldı...
Hep Hayat'a kırılırız... En çok onu severiz çünkü... Biri size çabuk kırılıyorsa, varlıklar içerisinde en çok sizi seviyordur...
Zihin en profesyonel ilizyonist... Kendi yargılarından kurtuluncaya kadar en basit yargılarla oyalar sahibini...Asıl sonuç; kaybedince anlaşılır...
Benliğimin çırılçıplak yansımasında kayboldu sevdalarım, çocukluğumun limanında bırakılıverdi yürek çırpınışlarım, nefesim boğazımda durdu hayat bulamadı bedende...
Ey Hayat! Ört beni kendinle.Yalnızlığın çıplağında düşmekteyim bir yanıma.Sür yüzünün baharını.Yoksa bir sonbahar sabahında cümlelerin enkazına devrilecek gövdem..Kapa gözlerine gözlerimi..Sonra sus..
Yalnızlık beşere mahsus...Yalnız doğar ve yalnız bitirir soluğu özetinde...Acılarıda yalnız yaşar, tebessümleride yalnız taşır...Kim demişse demiş, aslı bu...
Yakamoz değilsinki bekleyeyim ayın ziyasını, Sevgili değilsinki bekleyeyim vuslatını,Bende benden içerisin, ben değilsin,Huzrunda huzrumu almaya geldim,Bıraktıklarımı senden sırtlamaya geldim...
Yâr dediğinin bedeni yoktur, cismaniyeti zamanı da...Yâr dediğinin ruhu ruhundur, her daim senledir, senindir...
Elveda derken simama gölgemdi,geride buraktıklarım,anılarım...İlizyonist zihnim oyunuyla kazıyor düşlerime silüetini gölgelerimin.Unutulur derdim.Hiçbir şey unutulmuyor.Sadece hatırlanmak istemiyor...
